کتابخانه اسرار

محصور بین کتابا، شایدم نه.

زندگی چه رنگیه؟

نفس عمیقی کشیدم و ریه هایم را به هوای خنک و پر از اکسیژن کوهستان مهمان کردم. قلبم در سینه، بسیار می تپید و مطمئنم صورتم سرخ شده بود. پشت سرم، جودی یا همان خواهر کوچیکه در حال تلوتلو خوردن بود و آرام آرام به من نزدیک میشد و مرا دنبال میکرد. پدر گوشزد کرده بود که در کوهستان و مخصوصا قسمت های پرخطر آن، یعنی همینجا مراقب جودی باشم. بالاخره به تازگی 6 سالش بود هر لحظه ممکن بود از سر کنجکاوی از دره پایین بیفتد یا با ناراحت کردن زنبورهای وحشی طبیعت کوه، روی دست و پایش نیش های زنبورها را طراحی کند. اما به من مربوط نبود! چرا او میخواست دنبال من بیاید؟ اگر کسی، ما دونفر را این بالا میدید، به سر و صورت سرخ شده مان میخندید و راهش را میگرفت و میرفت. اگر از افراد پیرزن محله بود که بدتر، در مدرسه دیگر آبرو و اعتباری نداشتم. راستی...اگر لیام برای پیاده روی می آمد چه؟ آن موقع باید چه خاکی بر سرم میریختم؟ دلم میخواست این بچه شیطون بازیگوش رو بگیرم و تموم عصبانیتم رو روش خالی کنم. مادر چرا چیزی نگفت؟ آیا فکر میکرد سپردن یک دختربچه بازیگوش با بازوی های برهنه در این هوای خنک و سرد به یک دختر 17 ساله که از خودش هم به زور مراقبت میکند کار درستی است؟

تا به یاد جودی افتادم سرم را برگرداندم و ناخودآگاه بازوی های سفید و تپلش را نگاه کردم که در هوای سرد سرخ شده بود. چیزی نداشتم که بازوهایش را با آن بپوشانم و این فقط یک معنی داشت. شب را باید به عوض کردن آب گرم و کمک به جودی مریض شده بگذرانیم. لعنت به این شانس! پدر به من گفته بود که سر چاه بروم و این دوسطل چوبی که به من داده بود را پر از اب کنم و برگردم. اوایل از این کار حرصی میشدم. پدرجان! این کار پسرهاست نه دختر بزرگت! ولی پدر چه میتوانست بکند؟ خدا به او و مادر همین 2 بچه را داده و فکر نکنم باز هم در این سن بخواهند بچه دار شوند. خلاصه حالا دیگر نمیتوانستم کاری بکنم و مجبور بودم آن شیطان کوچولو رو تحمل کنم. نفسم را با سرعت بیرون دادم تا به خواهر کوچیکه بفهمانم که حوصله ندارم و باید خیلی زودتر به سمت چاه حرکت کنیم.

نمیدانم چرا، ولی اگر کسی دیگر بود، با او جروبحث میکردم و شاید با هم درگیر میشدیم. ولی هرچقدر هم عصبانی بودم، نمیتوانستم آسیبی به آن دختر مو طلایی با آن چشمان آبی رنگ دریایی اش بزنم. موهای فرفری اش در باد خنکی میوزدید حرکت میکردند و او بیشتر خود را جمع کرد. نگاهم را صورت تپل و سفید سرخ شده اش برگرداندم و به بازوانش خیره شدم که با دستانش برهنگی آن را پوشانده بود. نه... نمیتوانستم تحمل کنم.  مقداری از پارچه ای که درون کیفم بود را بیرون آوردم و دستم را به سمتش دراز کردم.

_بگیرش. دستاتو باهاش بپوشون.

و زمانی که جودی آن را گرفت، رویم را برگرداندم و لبم را گاز گرفتم. مادام حتما عصبانی میشد که پارچه های گران قیمت و پشمی اش را گم کردم. به او میگفتم پارچه ها را گم کردم تا مجازاتم را آسان تر بگیرد. حتما سرم کمی داد میزد و توبیخ میشدم. فقط امیدوار بودم این اخبار خجالت آمیز به دست لیام نرسد. نمیخواستم پیش او یک آدم بی مسئولیت و خنگ باشم. ولی نمیتوانستم جودی را با آن بازوان برهنه رها کنم. حتما مریض میشد.

جودی با صدای نازکش تشکر کرد و باد، اکثر کلماتش را با خود برد و در بین چمن های بلند کوهستان که به نرمی تکان میخوردند پنهان کرد. سرم را تکان دادم و با صدایی که از بین دندان های کلید شده ام بیرون می آمد گفتم: خواهش میکنم. و بالاخره چاه را دیدم! با دو سطل چوبی به سمت آن دویدم و به جودی اهمیت ندادم. یعنی...مگر خودش پا نداشت که دنبالم بیاید؟ لباس کهنه و پسرانه ام باعث میشد سرعتم کمتر نشود و سریع تر از جودی با آن دامن کودکانه اش بدوم. پس اهمیتی ندادم و دویدم. بالاخره!

یکی از سطل ها را به قلاب آویزان کردم و آن را پایین انداختم. چاه خیلی طولانی بود و این یعنی کمی طول میکشید تا پس از پر از آب شدن بالا بیاید. سنگین هم که بود. چاه در زیباترین قسمت کوه بنا شده بود. دهکده زیر پایم بود و میتوانستم خانه لیام را آن پایین ببینم. مدرسه بسته بود و مادام، درحال خرید گوجه فرنگی از مغازه بود. ای کاش لیام باز بیرون می آمد تا بتوانم بدون اینکه کسی بفهمد تا ابد نگاهش کنم. به آن لبخند زیبایش، ابهت مردانه اش و صورت زیبایش. نوع راه رفتنش، نشستنش و خنده های مردانه و شیرینش که سرما را در درونم آب میکرد. چقدر زیبا بود، چقدر جذاب بود و مهمتر از همه، چقدر باادب و مهربان بود. به او میرسیدم؟ نمیدانم.

اما آنجا خطرناک نیز بود. زیر چاه دریایی از سنگ های تیز کوهستان و مجاور دهکده بود و اگر جلوی جودی را نمیگرفتم در آن دریا پرت میشد. برای همین او را گرفتم و دستور دادم که: «همینجا بمون تا کارم تموم شه! نمیخوای متل قبلا دوباره آبا بریزه؟!» بله... ما یکبار هم در امروز از چاه آب گرفتیم و جودی، با اصرار اینکه میتواند به من کمک کند یک سطل را گرفت و بعد، دستش تحمل نکرد و چمن های یخ زده با آب سیراب شد. من هم از تعجب قدمی به عقب رفتم و سطل دست خودم نیز افتاد. همش تقصیر جودی بود.

جودی سرخ شد و به پایین نگاه کرد. اندکی به همین منوال گذشت و تنها صدایی که بینمان بود، زوزه بادی بود که گویا داستانی قدیمی را نقل میکرد.

_مگان... عشق چه رنگیه؟

جا خوردم، جودی چه میدانست که عشق چیست؟ اصلا چیزی درمورد عشق میدانست؟

جودی از واکنشم جا خورد و سوالش را اصلاح کرد.

_نه...نه، مهربونی چی؟ اون چه رنگیه؟

منظورش از این سوالات عجیب چه بود؟ ولی نمیشد کاری کرد. بهتر از این بود که به زوزه باد گوش بدهم و در سرما منتظر آب بمانم. پس جواب دادم.

_به نظرم مهربونی... آبیه. میتونی توش غرق بشی و باهاش قلبتو درمان کنی. میتونی آرامش بگیری و بدنت رو از تنفر در امان نگه داری. میتونی با رنگ آبی به دریای آرامش برسی و میتونی خوشحالی طرف مقابل رو ببینی. ببینی که دوستت دارن، ببینی که دوستش داری و ببینی که داری بهش ثابت میکنی دوستش داری. مهربونی لیاقت همه نیست. فقط اونی که قلبت رو لبریز از شادی میکنه.

_خوشحالی چی؟

_خوشحالی... زرد رنگه. میتونه مثل خورشید بدنتو گرم کنه و استخون های یخ زده از ناراحتیت رو از یخ زدگی دربیاره. یخ قلبتو آب میکنه. یخ و فضای سرد بین دونفرو از بین میبره و میتونه به هرچیزی گرما بده. زرد، خورشید یا خوشحالی، آبی یخی، یخ و ناراحتی رو آب میکنه و این، یه احساس الهیه که خداوند بهمون اعتطا کرده.

_مگان... عشق؟ عشق چه رنگیه؟

_عشق، قرمزه. رنگ قلب انسان. رنگ خونی که توی رگ انسانه و به همون اندازه ارزش داره. خواهر کوچولو، عشق با علاقه تفاوت داره. وقتی عاشق میشی، نمیتونی  بهش فکر نکنی. همش نگرانشی، دوست داری که پیش خودت باشه و میدونی هیچکس، بجز خود خود خود اون، لایق عشق پاک تو نیست. زمانی عاشق میشی که بدونی روحت، به جای اینکه توی یه بدن باشه، توی دوتا بدنه. بدونی که بدون اون خودت نیستی. بدونی که اگه بهش رسیدی، به جای من به خودت بگی ما. بدونی که تو براش از قلبت، فکرت و خودت گذشتی. احساس مقدست رو به هرکسی نده خواهر کوچولو! فقط کسی لایق احساس مقدس و پاک توعه که بهت اهمیت بده. تو رو با اینکه نمیدونه بهش علاقه داری بخندونه و هروقت پیشش باشی. از خوشحالی بخوای بال دربیاری. عشق نه تنها یه گناه نیست، بلکه یه نیاز مهمه که خود به خود برطرف نمیشه. تنها عاشق کسی میشی که خدا، گِل تو و اون رو از یه جا برداشته باشه و قلبتون، با هم کامل بشه و قلبت برای اون بتپه.اونو به خاطر خودش میخوای. نه به خاطر پولش، نه به خاطر مقامش و نه به خاطر بدنش.فقط به خاطر خودش. وقتی عاشق میشی، اون برای تو یه یگانه پسره بین تموم پسرا و اگه اون عاشقت بشه، تو یه یگانه دختری براش بین همه دخترا.

کمی مکث کردم و اضافه کردم.

_دوستی هم نارنجی رنگه. 5 درصد رنگ قرمز، عشق  و 95 درصد رنگ زرد، شادی. با دوستت، میتونی شاد باشی و عشق پاکی که بهش دادی، مظهر قلب و روحی هست که براش باز گذاشتی. با هرکسی دوست نشو خواهر. لیاقت احساسات تو، بیشتر از اینه.

سطل را بیرون آوردم و سطل دوم رو گذاشتم.

جودی پرسید:

_ تو تاحالا عاشق شدی؟

زیرچشمی به جودی نگاه کردم و سپس، به خانه لیام، همان موقع پسرک بیرون آمد و قلبم، در سینه فروریخت. چقدر زیبا شده بود! ای کاش میتوانستم پایین بروم و با او صحبت کنم. اما حیف. امروز خیلی کار دارم. من عاشق لیام بودم؟ یا این یک علاقه نوجوانانه و دخترانه کوچک ؟ من عاشقش بودم. این را با اطمینان میگفتم. تا کنون در سنین نوجوانی پسرهای زیادی را دوست داشتم ولی فهمیدم این تنها علاقه* بوده است. لیام را که دیدم، چیزی درونم آتش گرفت و جودم با گرمای مطبوعی پر شد. این با همه پسرها متفاوت بود.

پوزخندی زدم.

_شاید... شایدم نه!

جودی دختر باهوشی بود. خودش مفهوم حرفم را متوجه میشد. سطل دوم را بیرون کشیدم و هر دو را در دستم گرفتم. «بزن بریم خواهر کوچیکه!» و راه افتادم. من عاشق لیام بودم و این را حس درونم میگفت. جودی دنبالم راه افتاد و پرسید: «یه سوال دیگه خواهر. زندگی چه رنگیه؟» لبخندی زدم و جواب دادم.

_زندگی رنگین کمونیه. همه ی رنگا توش هست و بدون یه رنگ، هیچ معنایی نداره.

بدون هیچ صدایی کنار هم راه افتادیم و به رنگن کمانی که روی کوه مجاور ایجاد شده بود خیره شدم.

باد دوباره زوزه میکشید.

____________________

*علاقه: یه جورایی مثل کراش خودمون:دی

۲۳ ۱۵
Moony :)
۰۵ آبان ۱۱:۵۷

عنوانو دیدم گفتم ابیه

خیلی قشنگ بود فقط بعضی جاها عامیانه میشد و با متن همخونی نداشت.

مهربونی ابیه:)

ادامه هم می نویسی براش؟

پاسخ :

:))
خب آره دیدم بعضی جاهاش عامیانه شد ولی هرچقدر درست میکردم بیشتر میشد-_- برای همین بیخیال شدم روی قسمتای توصیفیش کار کردم.
نمیدونم...بنویسم؟!
ممنون از نگاهت=)
Violet J Aron
۰۵ آبان ۱۱:۵۹

سنوخب کجایییییییییییییی؟؟

بیا عشق کتاب رو به جرم جلمات زیبا و خیالات رویایی ببر زندان!!

 

چه دیالوگ هایی! *__*

زندگی رنگین کمانی. وای حرف خیلی خوبی زدی!

تجربه ی احساسات یه دختر توسط یه پسر چجوری بود برات؟

پاسخ :

واقعا؟ *_* (ذوق مرگ)

خوشحالم دیالوگاش خوب از آب در اومد. فکر کردم بعضیاش چرت و پرت شده. هوففف=)
زیاد ناشناخته برام نبود...چون نمیدونم چرا من بیشتر میتونم دخترا رو درک کنم و یه دلیل دیگه هم داشت... توی کتابی که دارم تایپ میکنم شخصیت اصلیش دختره و از یه شخص دختر کاملا واقعی با تلفیق از چند تا ویژگی های خوب چندتا دختر دیگه به وجود اومده*_* برای همین یه جورایی تمرین داشتم از قبل:دی
پ.ن:بیشتر دوست دارم دخترا رو بیارم توی داستانام. چون پسرا... یه جورایی دوست ندارن زیاد احساساتشونو بروز بدن و این برای منی که زیاد احساساتی مینویسم سخته. تازه دخترا بهتر میتونن فکر کنن و منطقی باشن. پسرا اینجوری نیستن. کامل مخالف طرز نوشتنمه.
ممنون از نگاهت وایولت=)
sepid.v ~|
۰۵ آبان ۱۲:۰۱

یه جمله بود..عشق جه رنگیه؟ قرمز

واسه منی ک ۸۰ درصد زندگیم فوتباله😂این جمله معنی دیگه ای داشت

پاسخ :

XDD
منم پرسپولیسو دوست دارم:) ولی به این فکر نکرده بودم. البته خیلیم فوتبالی نیستما=)
Moony :)
۰۵ آبان ۱۲:۰۱

اره بنویس .پتانسیلشو داره

پاسخ :

باشه=)
ممنون.
:)
جودی --
۰۵ آبان ۱۲:۰۲

سلام:)

جودی :دییی

فضاشو خیلی دوس داشتم ... مخصوصا سرخ شدن و گزگز شدن پوست وقتی باد سرد میزنه رو که خیلی قشنگ بهش اشاره کردی:))!

 

+متاسفانه قسمت آخر آخرشو نمیتونم بپذیرم! زندگی بنظرم مشکیه ... نه به معنای بد یا آزار دهنده بودنش ... فقط مشکیه! شاید چون... میتونه کارای وحشتناکی بکنه ...!

پاسخ :

سلاممم=)
جودی اسم شخصیت اصلی اولین کتابی بود که وقتی سواد خوندن یاد گرفتم خوندم. یه جورایی پله ی کرم کتاب شدم=) جودی دمدمی. احتمالا کسی هست بشناسه؟
ممنون از نگاهت=)

+نطرت محترمه ولی وقتی تموم احساسات... تموم رنگین کمونا با هم یا تموم رنگای رنگین کمون... با هم ترکیب بشن، میتونن سفیدی به وجود بیارن و جلوی سیاهی دنیا رو بگیرن. اگه عشق، مهربونی شادی، ناراحتی، تنفر و هر احساسی که دنیا رو تشکیل داده با هم ترکیب بشن... میتونن با همدیگه، جلوی وحشتناکی جهان رو بگیرن=)
Stella =]
۰۵ آبان ۱۲:۰۶

من که اولش عنوانو دیدم با خودم گفتم معلومه ، رنگارنگ !

من فکر کردم کسی که داره تعریف میکنه پسره @-@ بعد فهمیدم اشتباه میکردم !

کار پسرونه .... کمک نمیخواد ؟ XD

وای آقا این جودیه معلومه خیلی نازه *-*

قسمت دوستی خیلی قشنگ بود ! نارنجی پررنگ =) 

 

+ تو از ناشناس حرف زدن خوشت میاد ، من از اینکه به یکی بگم فلانی دوست داره :/ یعنی میمیرم واسه اینکار @-@ خلاصه این که اگه مگان میخواد به لیام بگه که دوستش داره ولی نمیتونه ، من در خدمتم ×-×

 

++ همینجوری پیش بری کل متن هات رو به پیوندای روزانه ام اضافه میکنم :/

پاسخ :

رنگین کمون و رنگارنگ...اوممم... احتمالا بهم شبیهن:)
نه دختر بود از همون اول میخواستم شخصیتی که عشقو توضیح میده یه دختر باشه. چون که پسرا زیاد... اینجوری نیستن. البته من خودم استثناعم(عینک دودی) برای همین درک اینکه یه پسر عشقو توضیح بده یکم سخته.
XD
جودی رو اصلا تصمیم نگرفته بودم چه شکلی توصیف کنم. وسط تایپ به ذهنم رسید. از این کارم راضیم=) خیلی نازه! =)
+واقعا؟ خوشبحالت(خوش به حالت؟) من اصلا روم نمیشه، چه برای خودم، چه برا دیگران:/

++واقعا؟ @_@ ممنونم=) (ذوق مرگ)
sepid.v ~|
۰۵ آبان ۱۲:۱۷

نه خب...من خیلییی فوتبالیم

و اینوه..اره دیگه فقط اینو اومد تو ذهنم

پاسخ :

آهان=)

♪♪HANANE ♪♪
۰۵ آبان ۱۲:۱۸

وااااااااای جرررر چقدر قشنگ بود😭😭😭❤️❤️❤️

بدان و اگاه باش افراد کمی حنا بوکیش (توی اینستا با این نام شناخته میشم) را میتوانند تحت تاثییر قرار بدن و تو یکی از اونا بودی😭❤️

بر خود باید افتخار کنی😭❤️

فضاسازی، جمله ها😭❤️ عالی بودن😭❤️

پاسخ :

خیلی خوشحالم که خوشت اومد=) بر خود افتخار میکنم که حنا بوکیش را تحت تاثیر قرار دادم:)
ممنون از نگاهت:))
♪♪HANANE ♪♪
۰۵ آبان ۱۲:۲۳

اووووووو مایییی گاااااااااد

جودی دمدمی :) معلومه که میشناسممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم

خدایی من خیلی احساساتیم😭❤️

پاسخ :

جودی دمدمی همیشه بهترین کتاب من میمونه=) اولین کتابی که خودم خوندم و دوستش داشتم و فهمیدم کتابا خیلی خفنن=)
جودی --
۰۵ آبان ۱۲:۴۴

آه بلههه

ارادت داریم خدمت اون خانوم جودی:)

احتمالا خیلی خیلی کم ... نمی دونم چرا اونقدری که باید معروف نیست؟!

پاسخ :

=)))
دقیقا! چرا شناخته شده نیست؟ ://
Stella =]
۰۵ آبان ۱۳:۰۲

جودی دمدمی ؟ XD

من عاااااشقشم !

پاسخ :

منم همینطور=))
♪♪HANANE ♪♪
۰۵ آبان ۱۳:۰۳

واقعا جودی به این خوبی؟ :/

چرا شناخته شده نیس؟؟؟؟ :/

به نظرم ایزد کتابهای کودکه :)

پاسخ :

#جودی را شناخته تر بکنیم! :دی
دقیقا! ایزد کتابای کودک=)
mochi ^-^
۰۵ آبان ۱۳:۳۱

خیلی قشنگ بود(وی اشک شوق میریزد..یا شایدم نمیریزد؟نه فکر کنم فقط زیادی جو گیر شدمXD)
واقعا همه چیزو خیلی خوب توصیف کرده بودی...سرخ شدنشون از سرما..یه جورایی تنفر خواهر بزرگه به خواهر کوچیکه و توصیف احساسات مختلف به رنگ*^*
شاید نارانجی پر رنگ رو از همه ی رنگ ها بیشتر دوست داشته باشم:))))

پاسخ :

ممنونم=)
نارنجی پررنگ خیلی کاربرد داره. منم خیلی دوستش داره:))
آرتمیس ツ
۰۵ آبان ۱۳:۵۳

خیلی خوب بود :") 

آفرین ^^ 

چقدر جودی رو دوست داشتم :) 

پاسخ :

ممنونم=)

هلن پراسپرو
۰۵ آبان ۱۳:۵۹

قشنگ بود :))

شخصیت دختر بزرگتر اولای داستان خیلی می نشست. دختر 17 ساله اعصاب خورد کن...ولی به فکر خواهرش. بعدا که دیالوگا اضافه شدن یه ذره ریب می زد و جذابیتش افت می کرد... چون یهو خواهره از حالت بی حوصله وارد مود خواهر بزرگتر نصیحت کن می شد، ولی خود دیالوگا قشنگ بودن. :)

 

درواقع، کراش «خودشونه» :دی

پاسخ :

ممنون از نگاهت=)
اوهوم... انگار نتونستم تغییر شخصیته رو نشون بدم. اصل کار دیالوگها بودن و بعدش بهشون داستان اضافه شد:))

:دی
Violet J Aron
۰۵ آبان ۱۴:۴۴

کتاب مینویسی؟؟0___0

چرا من تنها کسی ام که بقیه باید کتاب ناقص و افتضاحشو بخونن اما خودش حق نداره مال بقیه رو بخونه؟ اههه اههه



حالا جالب اینجاست من با نقش اصلی پسر راحت ترمD:

اصلا نمیتونم رمان فانتزیمو با شخصیت اصلی دختر تصور کنم!

پاسخ :

بلی بلی مینویسم:))
تو فرق داری0_0 تو خوب مینویسی ولی ما ده تا جراحی و بازنویسی و چرت و پرت نیاز داره که خوب شه! اینم یکی از بدیای خوب نوشتنه دیگه خانوم ایکس!

عـه! چه جالب! من کاملا برعکسم! یعنی فکر نکنم بتونم یه رمان فانتزی بدون شخصیت اصلی دختر بنویسم0_0
Nobody -
۰۵ آبان ۱۷:۰۷

من تا وسطای داستان فکر می کردم نقش اصلی پسرههه! نگو دخترههه! من دیده بودم که نویسنده های زن از زبان پسرها می نویسن، ولی تاحالا ندیده بودم که نویسنده های مرد از زبان دخترها بنویسن :)) و این واقعا خوب شده بود. خیلی دوستش داشتم ="))))

+ و عام، خیلی جالب بود برام رنگ هایی که گفتی. رنگارنگ! *-* زندگی برای من زرده :دی

پاسخ :

بعله بعله(عینک دودی) با عشق کتاب همیشه خاص باشید:/ کامنتای بالا گفتم، من با کاراکترای دختر راحتترم. راحتتر میتونم بنویسم=) یکی از الگوهای مردی که همه ی شخصیتای اصلیش دخترن الیستا آقاییه. هرکی یه الگویی تو نویسندگی داره و مال من الیستاست:) بعدشم آرمینا سالمی:) الیستا به همه شخصیت اصلی هاش میگه کویین@_@ خیلی خوبه=)
ممنونم=)
+برای من زرد و نارنجیه:) زرد که خوشحالیه و نارنیجیم که دوستی=) این دوتا خیلی خوبن:) :دی
Violet J Aron
۰۶ آبان ۰۸:۰۸

نه در واقع منظورم از شباهت به شاهکش این بود که احتمالا هردوشون در نگاه اول کلیشه ای به نظر می رسن ولی در واقعیت خیلی قشنگ و متفاوتن:)))

 

از شاهکش چیزی خوندی؟

پاسخ :

اوهوم=) احتمالا اینجوریه:) چون که یکم کلیشه ای به نظر میاد اول ولی در اصل اینطوری نیست:))
دارم میخونم=) 
لیلا هستم
۰۷ آبان ۱۳:۴۳

چه قلم خوب و‌روانی داری:))

لذت بردم از خوندنش

پاسخ :

ممنونم=) چشماتون زیبا میبینه:))
آرتـــمیس -
۱۸ دی ۱۵:۵۹
یه چیزی...من همین الان تازه فهمیدم نقش اصلیه دختره:/D:

پاسخ :

واقعا؟ *سرش را با تاسف تکان میدهد، و سپس آن را در دیوار میکوبد:/*
یعنی انقدر قدرت شخصیت پردازیم کمه؟ :/
چوی زینب دمدمی
۰۳ اسفند ۱۰:۴۷
*جودی دمدمی تاهمیشه بهترین کتاب من میمونه!*


وااااااااااااااااای جناب من چرا زودتر با شما آشنانشده بودم؟؟؟
جودی دمدمی زندگیه منه...فکر کنم از اسمم مشخص باشهD:

وای خدا قلبممممم...این مگان مک دونالد بود یعنی وخواهر کوچیکترشم جووودییییی؟من که مردممممم!

توصیف ها از رنگها هم بسیار بسیار زیبا بود!تفسیرشون..
ومنم موافقم که دنیا رنگین کمونیه...وعشق سرخه^^

هلن چقدر استادانه نقد میکنه خدا😁موافقم یکم شخصیت پردازی مگی جای کار بیشتری داشت.ولی خب توی یه داستان به این کوتاهی ...جای نقد زیادی هم نیست.

+چه باحال! یعنی هرکی با جنس مخالفش به عنوان شخصیت اصلی راحتتر میتونه ارتباط برقرار کنه؟ پس چرا من برعکسم؟ من باهردوش چه دختر چه پسر به عنوان شخصیت اصلی کاملا راحتم.ولی دختریکم بیشتر!
شی‍ ‍فته
۱۷ اسفند ۰۱:۴۴
این تیکه:
"وقتی عاشق میشی، اون برای تو یه یگانه پسره بین تموم پسرا و اگه اون عاشقت بشه، تو یه یگانه دختری براش بین همه دخترا."
نشون میده که چقد شازده کوچولو درونتهD":
Mojan ...
۰۲ فروردين ۲۰:۰۶
اگه اینطوری پیش بره من از نوشتن منصرف میشم چرا نوشته های منم اینطوری نمیشن ؟؟؟(خب نفس عمیق بکش موژان یه کم بیشتر بنویس تو هم میتونی)
خیلی قشنگ بود چقدر جودی ناز بود و چقدر سوالات زیادی داشت. خیلی خوب و واقعی جودی رو توصیف کرده بودی مثل بچه های کوچیک پر سوال بود و از اینکه احساست رو توی چیزی مثل رنگ بگنجونه نمیترسید😍(جودییییییییی رو خیلی دوست داشتم) و اما مگان ، مکان رو هم خیلی دوست داشتم چون آدم خوبی بود شاید بعضی اوقات از دست خواهرش خسته میشد اما بازم عشق خواهرانه رو توی قلبش حفظ می‌کرد و نمیذاشت خشمش بر عشقش _علاقه ی خواهریش_ غلبه کنه
قدر این نوشته ها و اون ذهن خلاق رو بدون
به امید روزی که منم پیشرفت کنم =) 😅😅😅😅
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی
من هنوز یادمه.
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان